کسی دیگر نمی کوبد در این خانه متروکه ویران را

کسی دیگر نمی پرسد چرا تنهای تنهایم!!!

ومن  چون شمع می سوزم ودیگر هیچ چیز از من نمی ماند

ومن گریان ونالانم ومن تنهای تنهایم !!!

درون کلبه ی خاموش خویش اما

کسی حال من غمگین نمی پرسد!!!

و من دریای پر اشکم که توفانی به دل دارم

درون سینه ی پرجوش خویش اما!!!

کسی حال من تنها نمی پرسد

ومن چون تک درخت زرد پاییزم !!!

که هر دم با نسیمی میشود برگی جدا از او

ودیگر هیچی از من نمی ماند!!!

نظرات شما عزیزان:

نفس

ساعت16:30---20 اسفند 1392

بیا تا باورت گردد که بی تو کمتر از خاکم ولی با تو به افلاکم
بیا باآرزوهایم بسازم خانه ای در دل
سراغم را نمی گیری، مگر بیگانه ای با دل؟

مریم.ا

ساعت1:03---12 اسفند 1392

[وب سایت]

خیلی قشنگ بود اما حتما دلت غمگین بوده این شعر رو گذاشتی ... پس حرفمو پس میگیرم و دعا میکنم دلت همیشه شاد باشه عزیزم ...

NAHAL

ساعت21:41---9 اسفند 1392

[وب سایت] - [ایمیل]

سلامممم وب خوبی داری گلم خوشحال میشم به منم سر بزنی اجی

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: